Literaire hagelslag

Hoe snel de dagen schuiven, en hoe weinig tijd die dagen overlaten voor al wat er nog op ons pre-verhuis-to-do-lijstje staat, wordt nog extra in de verf (niet als woordspeling bedoeld - al behoort het item "verf" inderdaad tot het lijstje in kwestie) gezet doordat Tweewoonst me tegenwoordig als virtuele zandloper dient.
Tussen twee woensdagochtenden liggen maar liefst 604 800 seconden; een gi-gan-tisch aantal zou je denken, een aantal dat beelden oproept van hele zeeën tot aan de rand toe gevuld met slome, gezapig tikkende wijzertjes...

Jammer genoeg plooit het levensritme van jongen C. en mezelf zich zelden naar dat soort aantrekkelijke beelden, en rikketikken onze wijzertjes (én onze hartjes) dan ook heel wat af.
Nu ja, niet helemáál jammer - ik ben nu eenmaal iemand die moeilijk kan stilzitten; bezig zijn is therapie voor mij, een paardemiddel tegen het piekeren waar ik me sowieso al veel te veel aan bezondig.

Bezig zijn, onder andere met Tweewoonst dus. Deze week prijkt daar een heel mooie, sfeervolle portretfoto van Iphimeda's hand, waar ikzelf een aantal zinnen heb "overgestrooid". En ja, dat laatste is echt het goede woord; ik heb zinnen proberen strooien zoals hagelslag op een boterham, of sneeuw op de ramen. Noem het een literair experimentje. Ik hoop dat het u bevalt.