Vijfde keer, goede keer

Men had ons gewaarschuwd, en het bleek te kloppen als een bus: de eerste keer bleek niet de beste.

Nu ja, een slechte ervaring was het zeker ook niet, hoor. Integendeel: zowel jongen C. als ikzelf waren er aanvankelijk wel enthousiast over, zoals u hier al eerder las. Zoals dat meestal gaat bij eerste keren, was de nieuwigheid van de situatie op zich al voldoende om ons te vullen met een overweldigend gevoel van euforie.
Maar achteraf beschouwd vonden we het allebei toch op het randje af niet goed genoeg. We wilden méér, en beter.
En dus gingen we op zoek.

Die zoektocht, dient gezegd, ging niet altijd over rozen. De prettig gespannen verwachting van de eerste dagen sloeg al gauw om in pure stress. Ik bracht mijn avonden door met het zoeken van die zo broodnodige informatie, meestal op internet; en 's nachts droomde ik over wat ik hoopte te vinden.

Na die eerste keer kwamen een tweede en een derde. We hadden intussen al wat noodzakelijke vaardigheden bijgeleerd die ons behoedden van al te grote flaters, en dat was een goede zaak... Maar tegelijk werden we kritischer, en de pogingen twee en drie lieten geen blijvende indruk op ons na.
De vierde keer was het raak. Of tenminste, zo dachten we toch, toen we de deur binnenstapten waar het zou gebeuren. Maar het mocht niet baten: onze droomlocatie werd voor onze neus weggekaapt door een ander koppeltje, ongetwijfeld met een beter klinkend diploma diploma dan het onze.

Na poging vier hadden we het wel gehad. We besloten even rust te nemen, er een paar weekjes te laten overgaan, en hoopten dat tijd raad zou brengen.
Tot ik toevallig nog een laatste keer naar onze geliefkoosde internetsite surfte - en daar, wonder boven wonder, precies vond wat we zochten.

Ons droomappartement.

Gisteren zijn we het gaan bekijken, en we waren allebei op slag verkocht. Hier wilden we wonen.
Intussen liggen de meubelcatalogussen al op stapeltjes op onze salontafel, en is Immoweb bij onze favorieten vervangen door de websites van Morres en Ikea. Volgende week wordt het contract getekend. En vanaf 1 juli begint een nieuwe tijd.
Een tijd van lasagne, hamrolletjes met witloof en gratin. Van cakes en taarten, en van barbecue. Want er is niet alleen een oven, zoals ik er zo graag één wilde, maar ook een tuintje! Puur geluk - want een meisje als ik heeft echt niets meer nodig dan lekker eten, en bij tijd en stond wat zon op haar hoofd. En een jongen, natuurlijk.