Helden in vijf dimensies

Ze waren inderdaad geweldig, de mannen van De Nieuwe Snaar. Hun nieuwe voorstelling "Helden" was bij momenten onvoorstelbaar grappig, tot in het absurde toe (zo kennen we hen), maar minstens even onvoorstelbaar raak. Pas na de voorstelling besefte ik de grote kracht van hun "performance": ze slagen erin op hetzelfde moment dodelijk ernstig en hartveroverend komisch te zijn. En dan bedoel ik echt hetzelfde moment: terwijl drie van hen een onpeilbaar diep liedje over hemel en vagevuur zingen, hangt de vierde te bengelen aan een palenconstructie vanwaar hij zijn steentje bijdraagt door een partijtje tuba te spelen. En nog van dat. Het acrobatische was dus inderdaad letterlijk te nemen. Na afloop van ons avondje cultuur waren jongen C. en ik voor het eerst sinds lang helemaal ontspannen. Als de vier van DNS nog eens iets nieuws maken, gaan we zeker terug. Zeg nu zelf, een groep die liedjes brengt met als refrein "Het heelal is mogelijk een vierdimensionale schaduw van een vijfdimensionaal geheel" (hun inspiratie daarvoor haalden ze misschien uit dit artikel in Nature) kán ik, met mijn achtergrond, niet anders dan toejuichen! :-)