Een waterige avond

Nog suf van het voorbije weekend, dat even uitputtend als fijn was geweest, besloten we deze week met gepaste discipline in te zetten.
Maandag is traditioneel onze poets- én boodschappendag (een combinatie die al redelijk wat organisatietalent vergt), maar ditmaal wilden we ál onze klusjes op die ene avond klaren, zodat we de rest van de week ongestoord konden bekomen van de vermoeienis. Op zich een haalbaar doel, ware het niet dat die klusjes sinds kort ook het poetsen van de vogelkooi omvatten, én dat onze pas aangeschafte wasmachine zéér dringend getest moest worden.
Maar we lieten ons niet van de wijs brengen, en verdeelden vol goede moed de taken. Jongen C. zou de lamp in de badkamer, die vorige week kapot was gegaan, vervangen, en daarna naar de supermarkt rijden; intussen zou ik stof afnemen, stofzuigen en dweilen, waarna we konden eten, en om de avond af te sluiten zouden we samen ons allereerste wasje insteken, en de kooi onder handen nemen. Ergens tussenin zou ik ook nog het vogelbadje uitproberen dat we voor Samurai en Smoske hadden gekocht. Onze zorgvuldig uitgekiende planning was zo waterdicht als wat!


vanna-één
Balancerend op een stoel die eigenlijk gevaarlijk dicht naast de WC stond - ik had voor alle zekerheid gauw de bril dichtgeklapt - schroefde jongen C. de plafondlamp los. Groot was onze verbazing toen de halfronde glazen kap rond het eigenlijke peertje tot aan de rand gevuld bleek met - water. Water??? In een lamp? We dachten meteen aan een lek, maar nee; condensatie lijkt ons uiteindelijk de enige mogelijke verklaring. De vorige huurders moeten wel érg hete uren in die badkamer hebben doorgebracht!

vanna-twee
Tussen het poetsen door gaf ik Samurai en Smoske hun badje. Het was hun allereerste kennismaking met "dat rare ding", en ik verwachtte niet echt dat ze al de moed zouden hebben om in het water te duikelen. Maar ik had hun nieuwsgierigheid blijkbaar onderschat - al gauw zaten ze lustig toeterend (zebravinken tsjilpen niet, in plaats daarvan maken ze lage claxonachtige geluidjes) vanop hun stokje over de rand van het badje te turen; Samurai vooraan, zijn vrouwtje geinteresseerd meevolgend over zijn schouder. Er volgden enkele tikjes tegen de doorzichtige plastic wand, alsof ze er zeker van wilden zijn dat ze niet dwars door de bodem heen zouden vallen. Daarna probeerden ze van het badwater te drinken, maar het badje was te diep, en ze moesten steeds met volle kracht fladderen om weer overeind te raken. Tot Samurai (hij heeft zijn naam niet gestolen, het dappere ventje) uiteindelijk zijn moed bijeenraapte en - plons - in het badje sprong, waarna hij als gek begon te spetteren. Ik was zo trots op hem...

vanna-drie
Het was kwart voor tien toen we ons over de wasmachine bogen. Het zou ons allereerste wasje worden, en de handleiding schreef voor om, voor het eerste gebruik, een programmaatje te laten draaien zonder wasgoed. Zo gezegd, zo gedaan; we kozen het kortste programma, en intussen deed ik al het nodige sorteerwerk. Na het voorgeschreven halfuurtje opende ik fluitend de deur van het washok - en voelde me prompt verstijven bij de aanblik van een gi-gan-tische plas water onder de wasmachine. Het verdict: afvoer verstopt... Dus alweer emmer en dweil opgediept, de was terug in de mand gepropt, en met de barometer op onweer de vloer schoongeschrobd.


Uiteindelijk zijn, op het wassen na, al onze klusjes wel degelijk geklaard geraakt. Maar u begrijpt: na al dat watergeweld heb ik het wel even gehad met die zogenaamd "waterdichte" planningen!