De Week

Beu. BeubeubeuBEU! En neen, dit is jammer genoeg geen poging van mij om jullie te entertainen met m'n beste imitatie van een overenthousiaste koe... Enthousiast is wel het laatste wat ik mezelf op dit moment zou noemen. Eender welk van de volgende woorden past wél bij mijn huidige toestand: gefrustreerd, nerveus, moe... En beu, dus.

Drie maanden.

Drie eindeloze, ergerlijke rótmaanden ben ik al bezig met het oplossen van een "probleempje" waarvan ik geschat had dat het me hoogstens enkele weken zou kosten. Het is nog een goeie zaak dat de computer waar ik drie maanden lang dagelijks met een mengeling van wanhoop en fascinatie naar zitten turen heb, niet van mij is maar van mijn baas; anders had ik hem al lang het raam uit gekieperd.

Deze week is de week van de waarheid. De week van de aller-allerlaatste poging. Als die net zo afloopt als al mijn vorige pogingen, moet ik het opgeven. Geloof me gerust, ik ben geen "opgever". Maar mijn inspiratie is uitgeput.

En dus zit ik nu al een hele dag nagelbijtend voor de computer, hopend op een mirakeltje.

Elke extra duim is welkom. Zelf heb ik er maar twee, en dat lijkt me te weinig.