Hoera! Het is een meisje...
... en ze is zwart.
Dat was mijn eerste gedachte toen we gisteravond het nieuws kregen.
Blij nieuws! Maar toch ook een beetje verrassend. Op het meisjes-gedeelte had ik eigenlijk al stilletjes gehoopt. Dat ze zwart zou zijn, had ik niet zo meteen verwacht.
Maar ja, ze woont dan ook in Uganda. En dat is ver weg. Zo ver zelfs, dat onze aardrijkskundige kennis enigszins tekort schoot toen we het op de wereldkaart probeerden te lokaliseren. Afrika, ja, dat wisten we wel. En ergens in het midden... maar waar precies? Gelukkig komen kindjes tegenwoordig compleet met bijgeleverde informatiemap. Tenminste dit soort kindjes. Want zij is echt wel heel speciaal. Ons kindje, maar toch niet echt, want ze heeft al een mama en een papa, en zelfs zusjes en broers. En al is ze vanaf nu een stukje van ons leven, we weten nog maar heel weinig van haar.
Haar naam. De naam van haar ouders, haar dorp, haar taal. Dat ze graag zingt en tekent, en dat ze houdt van touwtje springen.
Sinterklaas komt vast niet langs in Uganda. De hitte zou die goede oude man vermoedelijk teveel worden... of misschien heeft hij gewoon geen tijd...? Maar hier in Belgie komt de Sint wel, en voortaan brengt hij ook iets voor ons kindje mee. Dat sturen we haar dan op, in een grote omslag met haar naam keurig op een etiketje geschreven.
De naam van ons Plan-kindje. Een beetje ons kindje en een beetje niet... Een speciale gedachte is dat.
Dat was mijn eerste gedachte toen we gisteravond het nieuws kregen.
Blij nieuws! Maar toch ook een beetje verrassend. Op het meisjes-gedeelte had ik eigenlijk al stilletjes gehoopt. Dat ze zwart zou zijn, had ik niet zo meteen verwacht.
Maar ja, ze woont dan ook in Uganda. En dat is ver weg. Zo ver zelfs, dat onze aardrijkskundige kennis enigszins tekort schoot toen we het op de wereldkaart probeerden te lokaliseren. Afrika, ja, dat wisten we wel. En ergens in het midden... maar waar precies? Gelukkig komen kindjes tegenwoordig compleet met bijgeleverde informatiemap. Tenminste dit soort kindjes. Want zij is echt wel heel speciaal. Ons kindje, maar toch niet echt, want ze heeft al een mama en een papa, en zelfs zusjes en broers. En al is ze vanaf nu een stukje van ons leven, we weten nog maar heel weinig van haar.
Haar naam. De naam van haar ouders, haar dorp, haar taal. Dat ze graag zingt en tekent, en dat ze houdt van touwtje springen.
Sinterklaas komt vast niet langs in Uganda. De hitte zou die goede oude man vermoedelijk teveel worden... of misschien heeft hij gewoon geen tijd...? Maar hier in Belgie komt de Sint wel, en voortaan brengt hij ook iets voor ons kindje mee. Dat sturen we haar dan op, in een grote omslag met haar naam keurig op een etiketje geschreven.
De naam van ons Plan-kindje. Een beetje ons kindje en een beetje niet... Een speciale gedachte is dat.
Gezaaid door Tamara om
17:59
..
3 Comments:
Maar de Sint is toch helemaal nog niet gewee-eest!? Sinterklaas komt pas 6 december, en zelfs Sint-Maarten laat nog tot eind deze week op zich wachten... hoe weet jij dat dan??? ;-)
By
Tamara, at 07 november, 2005 15:23
Of de sinten nu al dan niet geweest zijn, kan het meisje niet schelen, denk ik. Zo'n planouders zijn sowieso 'sinterig' voor haar, denk ik!
By
Anoniem, at 08 november, 2005 12:39
Ja, toen we vorige week een kadootje voor haar gingen kopen voelde ik me zelf ook op en top "sinterig"... En zelfs al wist ik dat zo'n meisje waarschijnlijk blij is met om het even welk kadootje, toch heb ik heel lang in de speelgoedwinkel rond-geijsbeerd eer ik beslist had wat te kopen. Het zijn dus inderdaad wasco'tjes geworden. En mooie, hoor!
By
Tamara, at 08 november, 2005 14:21
Een reactie posten
<< Home