Een week zonder --- dag 4 : Koud

Ongetwijfeld is het toeval, maar het treft wel: net de week dat mijn jongen het land uit is, slaat de herfst voor de eerste keer toe. Of misschien is dat enkel mijn eigen subjectieve kijk op de feiten. Want eigenlijk is het weer vanmorgen schitterend: een stralend zonnetje blinkt in een staalblauwe hemel, en de drukkende zomerhitte heeft plaats geruimd voor iets veel luchtigers, waardoor er eindelijk weer genoeg adem is.

Maar hoe mooi het er allemaal ook uitziet vanuit ons -enigszins bevlekte, en daardoor niet meer voor honderd procent doorzichtige- bureauraam, ik kan me niet verwarmen. Dat ik in de vlugte thuis mijn trui vergeten ben, helpt ook niet echt. Niet alleen mijn handen en voeten zijn ijspegels, de koude komt ook langs mijn armen omhooggekropen, ondanks de lange mouwen waarmee ik (gelukkig) nog gewapend ben.

Dan maar de onfeilbare remedie: thee. Heet, perfect gezoet, en in een kop groot genoeg om mijn handen aan te warmen.

Alleen jammer dat die truuk niet werkt voor koude voeten. Daar is maar één remedie tegen, en dat zijn de warme voetjes van iemand die pas volgende zondag weer binnen "voet-bereik" is.

Zolang zal ik me dus maar behelpen met extra dikke kousen.