Zuid-Afrika - Part III : De Beklimming

Hij is een symbool, een logo, een begrip. Hij is hetgeen wat Kaapstad verheft van metropool-als-zovele-andere tot unieke locatie, misschien wel de mooiste hoofdstad ter wereld, zo zegt men (al schijnt Sidney in de buurt te komen). Hij is steil, hard, onverbiddelijk, en tegelijk onbeschrijflijk mooi, fotogeniek als weinig andere. Maar hij is vooral hoog, ongeveer 1060 meter op het hoogste punt. Op de laatste 15 meter na hebben we hem helemaal beklommen. Toegegeven, de weg vanwaar ons pad vertrok lag ook al op 400 meter boven de zeespiegel. Maar toch zijn we nu trots, apetrots. Op foto's herkennen we voortaan de weg waarlangs we hem zijn opgewandeld - of in mijn geval opgeklauterd, en naar het einde toe opgestrompeld, hijgend en puffend, druppend van het zweet. De Platteklipkloof, in toeristische gidsjes beschreven als de mooiste route naar boven, en in onze ogen mooier dan om het even welke weg die we in Zuid-Afrika bewandeld, belopen of bereden hebben. Voortaan denken we met heimwee terug aan onze kloof. Onze klim. Ons uitzicht.

Onze Tafelberg.

Het is fijn om te weten dat ergens aan de andere kant van de wereld een berg ligt die voortaan een klein beetje van ons is.


> foto: Wat we zagen telkens we ons omdraaiden tijdens het klimmen: steeds dezelfde bergflank, vanuit een ander perspectief.