Hersentjes "au gratin"

Heeft de mens van nature uit iets van een masochist in zich? Dat, of de menselijke drang tot het verwezenlijken van iets relevants en nuttigs, en dat ongeacht de omstandigheden, is werkelijk sterker dan onszelf...

Waarom zou iemand er anders, op een veel te warme vrijdagnamiddag om halfvijf, suf en lichtjes mottig van de warmte, vrijwillig voor kiezen om in een broeikas van een bureau achter de computer te zitten gaarstoven, hoop en al 5 samenhangende woorden per minuut typend en met een bodempje lauwe Vittel als enige bron van verlichting... Dat, terwijl in centrum Gent de terrasjes lonken. En waarom ben ik zo'n iemand?

Af en toe "foert" kunnen zeggen moet werkelijk een zegen zijn.