Mintekens en halfopen intervallen

... dat zijn de zaken waarover een goed fysicus/wiskundige wakker ligt. Dat waren althans de woorden van een van onze beruchtere eerstekandidatuurs-professoren indertijd.

Nu, de kwestie of een interval open, halfopen of gesloten is, raakt tegenwoordig mijn kouwe kleren niet meer. Dat heeft er in de eerste plaats mee te maken dat ik mezelf in de loop van het voorbije jaar zienderogen heb zien degraderen van "fysicus" naar "programmeur met enige basiskennis van fysica, die echter de tijd niet heeft om de kennis in kwestie, tussen het debuggen en plotten door, nog toe te passen". Als je alles toch maar met eindige nauwkeurigheid kan bepalen, maakt een puntje min of meer weinig verschil. In die zin ben ik dus, volgens het criterium van de bewuste prof, al een minder goed fysicus dan pakweg twee jaar geleden.

Maar mintekens, daar weet ik alles van! Ze hebben me al genoeg kopzorgen opgeleverd om mijn desinteresse voor halfopen intervallen ruimschoots te compenseren. Vandaag nog maar eens! "Volg het minteken", kent u dat spelletje? Neen? Ik zou het u niet aanraden. Het bestaat er voornamelijk in van de ene vergelijking in boek 1, over de andere vergelijking in artikel 2, naar nog een andere vergelijking in boek 1 (maar met andere conventies dan de eerste) te fladderen, en intussen te trachten zowel je hoofdpijn als je groeiende paniek in bedwang te houden. Je zou ze voor minder ("-"der?) zien vliegen.

Maar 1 troost heb ik dan toch: ik KAN niet anders dan een goed fysicus zijn! Pfioe, is dat even een opluchting...