Ik wil alleen maar weten wie ik ben

... zegde Jan Arends. "Een andere reden om te schrijven heb ik niet." Om er meteen kordaat aan toe te voegen: "Maar wie ik ben gaat niemand wat aan."

Zo streng gaat het er bij mij niet aan toe, hoor... Je mag gerust wat van me weten. Een dagdroompje. Een vreugdekreetje. Een hyperkinetische bui. Of een gefrustreerde zucht. Maar niet alles, en vooral niet teveel ineens. Want met gedachten is het als met kleren: een beetje verhullend is vaak oneindig veel boeiender dan open-en-bloot.

"Alles wat waar is, kan zachtjes zijn." Dat is er een van Heinz Kahlau, en gelijk had de man. Heb dus wat geduld met me. Lees me langzaam. En zachtjes, alsjeblieft.